Krugeren in Zuid Afrika

Ow wat kan puur natuur toch onweerstaanbaar zijn, dat heb ik wel weer gemerkt hier in het Zuiden van Afrika en dit keer in het rechter gedeelte ervan.

Onze trip begon goed, had me niet verslapen en taxi was op tijd om ons naar het vliegveld te brengen. In de auto wilde ik wat foto’s maken van het uitzicht, kwam ik erachter dat twee van mijn kaartjes die in een ander fototoestel hadden gezeten, het niet meer deden. Met gevolg dat ik nog maar een kaartje van 1G had. Balen, maarjah ik koop wel een nieuwe in het vliegveld. Zo gezegd zo gedaan. We gingen de lucht in en om 11uur waren we geland. Een medewerker van onze lodge waar we gingen overnachten kwam ons ophalen. 20 min later kwamen we aan, wat een bouwval met overal rotzooi, en daar moeten we dan overnachten. Binnen aangekomen was mijn bouwvalgedachte spontaan verdwenen. Puur Afrikaans ingericht, plafond van houten takken, wandlijsten van hout, echt zooo ongelofelijk. We hadden een gedeelde kamer, maar gelukkig was er verder niemand en hadden we een zes persoonskamer voor onszelf.
We wilde de hele dag gebruiken om Johannesburg te bezichtigen, maar we zaten 45 min rijden van het centrum. We vroegen een medewerker en hij vertelde ons dat iemand ons wel naar het centrum kon brengen, maar hij was eventjes weg. Wij maar wachten. Even laten vroeg ik diezelfde man weer, ja hij was hier maar komt over een uurtje weer terug. Nice weer, dan maar lunchen. Komt de man eindelijk terug, ja we bieden tours aan, want je kan niet alleen lopen, is te gevaarlijk. Pff waarom zei die andere man dat dan niet en het reisbureau zei dat we in Joburg zaten. Tja Johannesburg is groot, maar een tour is wel leuk, maar we vertrekken over 5 min. Haasten haasten en 5 min later, ow er is geen tourgids beschikbaar, want hij moet mensen ophalen. Daar zit je dan 45 min van het centrum in een mooie lodge met een mooi zwembad en regen. Uiteindelijk konden ze ons wel naar het treinstation brengen, waar we naar Sandton, een ander gedeelte van Joburg, konden gaan waar het Nelson Mandela Plein is. Tja alsof Nelson Pleinen er nog niet genoeg zijn. In Sandton aangekomen liepen we richting het plein, was niet zo spectaculair als we dachten, voor zover we nog positief konden denken die dag. Er was geen echt shoppingcenter, alleen een overdekt centrum. Wat een doolhof zeg en alleen maar dikke merken, alsof ik daar nu geld voor heb. Na een uur in het doofhof gespeeld te hebben, hadden we eindelijk een uitgang gevonden. Maarja na een speeluurtje krijg je honger, buiten was echt totaal niets dan grote gebouwen van kantoren. Dus dan maar weer een ingang zoeken. Binnen aangekomen wilde we buiten op een terrasje zitten, na 5 min hadden we die deze keer gevonden. Een grote bronzen Nelson begroette ons en hadden een crêpe besteld, omdat onze dag een beetje crap was.
Terug aan gekomen in onze privé gedeelde kamer hebben we lekker een warm bad genomen om weer bij te komen. Voor het slapen gaan nog even mijn camera opgeladen, want die heb ik nodig de aankomende dagen. Het was dan ook weer erg fijn toen ik erachter kwam dat mijn nieuw gekochte kaartje niet herkend werd door mijn toestel. Gelukkig had ik nog mijn 1G kaartje en Nathalie zou de gezamenlijke foto’s maken met haar toestel en kon ik dus nog 170 foto’s van alle beestjes maken.

De volgende dag zouden we volgens ons reisbureau opgehaald worden tussen 6 en 7 uur in de ochtend. Echter zou het tussen 9 en 9.40 zijn dat de mensen voor de tour worden opgehaald. Dus we konden een beetje uitslapen. Uiteindelijk kwamen ze om 11 uur ons ophalen, gelukkig hadden we een lekker zonnetje om in te wachten, maar mijn bedje voor 1,5 uur langer had ik liever gehad.
Door de lange wachttijd in de ochtend, kwamen we einde van de middag aan waar we gingen overnachten en 10 min later vertrokken we voor een ritje door de boes boes. Als allereerst kwamen we een Hippo tegen, deze nijlpaard had een meertje toegeëigend voor hemzelf. Impala’s zijn er duizenden, maar dat is ook nodig, aangezien dat zij de MacDonalds zijn voor vele anderen. Ze worden zo genoemd omdat ze een grote M op hun kontje hebben. Toen het donker begon te worden gingen we met een grote schijnwerper verder rijden. Achter het hek van de buren kwamen we een mooie leeuw tegen, die naast ons bleef lopen, iets verderop was er een opening waar de leeuw eventueel onderdoor zou kunnen, toen kreeg ik wel eventjes schik. Verder hebben we nog een achtervolging gedaan met een Rhino. De neushoorns liep zigzaggend voor ons en toen hij omdraaide, wij natuurlijk ook. Maar wat was die groot zeg en zat helemaal onder de modder, ik heb zelfs een filmpje van zijn zigzaggende kontje gemaakt haha.
Deze eerste dag hadden we al twee beesten gezien van de BIG FIVE. Ze worden zo genoemd omdat als je op ze jaagt en niet dood maakt, dan gaan ze jagen op jouw. Leuk om te weten nu we zo dichtbij zijn.
Die avond werd er gebraaid met schoenzolen, het vlees was beetje taai, maar uit respect toch maar opgegeten. Uiteindelijk lekker slapen in ons mooie chalet op een betonnen boxpring met met matras.

De volgende ochtend om 6 uur de boes boes weer in voor een boeswandeling. Voetafdrukken bekeken en bomen, maar ik wil helemaal geen voetafdrukken en bomen zien, kan zelf ook een voetafdruk zetten en een boompje planten. Bij de Olifandsrivier hebben we pauze genomen, er lagen wel 15 Hippo’s in. Dat was wel super gaaf, op 10 meter afstand van de nijlpaarden, hopen dat ze maar lekker lui blijven dobberen daar. Om 10 uur waren we weer terug en ontbeten en nog een beetje gebakken bij het zwembad. Later in de middag nog een boesritje gehad, maar helaas niet veel beestjes gezien. Daarna zijn we naar onze boomhutjes gegaan. Wat hadden we nu toch weer geboekt zeg. Het was donker en werden naar ons hutje begeleid. Na een wandeling door het bos kwamen we aan. Een trappetje omhoog bracht ons bij onze masterbedroom. Of jah, zo dachten er meerdere, we waren niet alleen in dit hutje. Grote gekleurde spinnen, geen normale Duitse spinnen, zoals Nathalie ze omschreef. In het begin was ik niet zo angstig, maar Nathalie met de minuut erger. Ze zag ze overal en precies boven ons bed en dat nog wel zonder te betalen. Die ongenodigde gasten moesten ze maar even weghalen. Zo gezegd, was dit keer niet zo gedaan. Twee mannen van de accommodatie hadden een spin weggehaald, als je nog meer ziet kan je ze met de stok weghalen. Even later zagen we onze spin weer boven ons bedje. Ik probeerde met al mijn moed bij elkaar de spin op de stok te krijgen. Helaas wilde de spin dat niet en besloot verder naar boven te lopen. Ik zette het vervolgens op een gillen en daarna moesten we super hard lachen. Jees heb nog nooit zo veel gelachen om angst. We besloten maar onder het net te kruipen in ons bedje en proberen te slapen. Om 3 uur werd ik wakker en zag Nathalie angstig omhoog kijken, de spin had het net bereikt en was op 10cm afstand van een gat in het net. Ik heb 15 min naar de spin gestaard, maar het ging niet weg. Even later viel ik in slaap en na 10 min schok ik wakker, de spin lag nog op het net. Omhoogkijkend zag ik geen spin meer. Waar zou die nu zijn, ik heb het hele bed bekeken, maar geen spin gelukkig.
Het was een erg onrustige nacht en wetend dat we er nog een nachtje zouden moeten bivakkeren. Iedereen die mee was met de toer moest enorm lachen om ons, nou fijn dan, haha.
De dag voor het toeren door het Krugerpark was aangebroken. Als eerste zagen we twee hyena’s, ze waren elkaar aan het uitdagen, erg leuk om te zien. Vele olifanten die op weg waren naar hun bad liepen de weg over, wat een grote geweldige beesten zijn het. Tijdens onze lunch werden we gestoord, we moesten gaan, want er waren leeuwinnen gesignaleerd. Als een speer er naar toe dan maar, in een open auto met veel zand om ons heen. Ik was totaal een zandpoppetje. We waren net op tijd voor de leeuwinnen. Ze werden door de olifanten in de gaten gehouden zodat ze geen kattenkwaad zouden uithalen, tja kattensoort hè. Nog een hele zwerm met buffalo’s langs de weg gezien, die kunnen ook mooi lelijk zijn zeg.
Nu hadden we dus al vier van de BIG FIVE gezien, alleen de luipaard mist nog. We hadden nog een paar uurtjes dus ik hoopte en hoopte, maar geen paard die lui was te zien. We moesten toch echt met zonsondergang uit het park zijn. Een half uur voordat we eruit moesten zijn kwamen we de mooie Leopard tegen. Hij was net op weg naar zijn MacDonalds. Er stond een hele kudde impala’s op 100 meter afstand. Dit was echt zo gaaf om te zien, hij sloop en sloop er naar toe, maar de BigMacs voelde het aan hun water en namen afstand. De luipaard kroop telkens dichterbij en wij keken toe. De tijd begon te dringen voor ons en verloor de luipaard uit het oog. We hebben de aanval helaas niet gezien, maar het was wel een mooi gesluipmoment.
Terug aangekomen op onze slaapbestemming verheugden we ons steeds meer op de dag erna. We zouden dan weer slapen in MoAfrika en een heerlijk bad nemen, tja we hadden al een dag niet gedoucht en dat zal ook niet gebeuren hier met alle spinnen en beestjes.
We hadden uiteindelijk de nacht weer overleeft en het was tijd om terug te gaan richting Joburg. Onderweg zijn we nog eventjes gestopt bij de watervallen Blyde River Canyon en Three Rondawels. Even later nog bij de PotHoles, wat ongelofelijk gaaf zeg al die holen.
Einde van de middag kwamen we weer aan bij ons geliefde lodge MoAfrika. Ze hadden de voorkant mooi gemaakt met bloemetjes en steentjes en het hele bouwvalgehalte was weg. We hebben wel 45 min in het bad gezeten, al het zand uit de poriën en mijn haar, wat heerlijk om eindelijk weer schoon te zijn.
De volgende ochtend vlogen we al om 6 uur richting Durban. En om 8 uur zaten we al in het winkelcentrum lekker te ontbijten, bacon and eggs. Na het ontbijtje hebben we lekker geshopt en rond 2 uur gingen we richting MarinesWold. Moest iets spectaculairs zijn volgens vele, nou dat was helaas een vette tegenvaller. Het was een funworld, nou gezellig dan, maar niet voor ons. We pakte de eerste de beste taxi en maakte een mooie deal, eerst naar het strand en dan terug naar vliegveld. Durban is erg bekend bij de stranden, zo mooi, lijkt net MiamiBeach. Heerlijk pasta met zalm gegeten en weer terug naar het vliegveld. Pff is best heftig zo twee keer vliegen in een dag, maar we hadden weer een leuke dag gehad en daar draait het leven om toch.

Terug in Kaapstad was wel weer beetje raar, geen leuke tripjes meer in de planning alleen school, een paar testen en essays. Het weer begint ook al weer aardig de verkeerde kant op te gaan. Ik wil zon zee en strand en 36 graden!! Maarja, ik kan schreeuwen tot ik een ons weeg, die tijd is voorbij. Gisteren heeft het zelfs de hele dag geregend en zelfs flink geonweerd.

De week ervoor ben ik nog een dagje wezen shoppen, heb mezelf maar een winterjas gekocht, winterschoenen, wollen trui, leggings en een dikke deken. Ik ben klaar voor de winter, help Elleke de winter door.
De zondag voor de Krugertocht hadden we nog weer een tripje geplant om haar het meest zuidwestelijke puntje van Zuid Afrika te gaan, Kaap die goeie hoop. Bij het ophalen van de auto heb ik lekker een Subje gehaald en even later gingen we met de auto richting Hout Bay, waar ik genoot van mijn tweede ontbijtje, scrambled eggs met zalm, dilicious wat een geweldige combinatie zeg. We reden door naar cape point, waar we naar boven konden lopen naar een vuurtoren, wat een uitzicht weer. Daarna zijn we nog naar het uiterste puntje gelopen. Met de auto zijn we naar Kaap die die goeie Hoop gereden, anders zou het te laat worden. Mooie foto’s weer gemaakt en doorgereden naar een Struisvogelboerderij. Wat een lelijke beesten, maar wat een heerlijke smaak, mijn eerste struisvogeltje gegeten. Op de boerderij heb ik nog een mooi struisvogel ei gekocht, kom maar langs vanaf 19 juni om hem te bezichtigen.

Mijn eerste cijfer is binnen, een 78%, was voor een presentatie die we met de groep hebben gedaan.
De eerste mensen die hier voor 3 maanden waren zijn al weer langzamerhand aan het vertrekken, en ik heb nog lekker 53 dagen voordat ik terug moet. Helaas zijn de vooruitzichten voor het weer niet al te best, maar we maken het beste ervan uiteraard. Eveneens krijgen we een nieuw huisgenootje, zoals we omschreven een bijna donker meisje. We zien wel hoe het gaat worden, ik hoef gelukkig geen kamer met haar te delen.


Zo dit was weer een lang en geweldig verhaal. Mijn volgende verhaaltje zou wel weer eventjes duren, tenzij ik weer iets ongelofelijks meemaak snel.

Veel liefs voor iedereen en bedankt voor de mooie en leuke kaartjes.